Метро 4 mai, 2009

Classé dans : Poésie — julienovik @ 16:09

Шукаючы, абмацваць вагоны метро,

Прачытваць штодзённа платформы сваімі крокамі.

А яно-на паверхні.

Кніга, нібыта забытая на сядзенні.

Нібыта дадзеная..

Рухацца ў глыб пячор,

Па даўжыні правадоў,

Шырачыся і звужаючы.

А яно-на паверхні.

Там, дзе сонца слізгае па парэнчах,

Дзе неба застаецца ў лужынах

І рэкі раўняюць лесвіцы.

Толькі людская віхура

Топчацца і не змяняецца,

Каб ты яго не пазнаў,

Паблытаў і таксама таптаўся і не змяняўся.

Яно – на паверхні,

Па якой ты ступаеш.

Спыніся. І спаткай мудрасць.